مصائب تحقق تولید پایدار در گرمای طاقت فرسای جنوب

 از جاده‌های صعب العبور و سخت تا کیلومترها آنسوتر، اگر از خم و گذر جاده‌ها عبور کنی، فرهادهای عاشقی را می‌یابی که با غیرت مردانه‌شان به دل دشت و بیابان زدند تا قلب تپنده اقتصاد کشور به شماره نیفتد.

باید دستی بر آتش این مار تنیده در خاک‌های تفتیده جنوب داشته باشی تا بدانی ساعت‌ها کار برای عظمت نفت یعنی چه!

کسی چه می‌داند که کوک کردن سازِ یکدستِ صدای دمیده از حلقوم فلرهای دیار جنوب در ستیغ آفتاب چه مصائبی دارد!

حال که گرمای هوا به اوج خود رسیده و نفس زمین به شماره افتاده، سردارانِ اقتصاد، بر بستر خاکی و پُر از زبانه گداخته‌های آتش، سنگینیِ دوری از خانواده را بر دوش می‌کشند و استوارانه فریاد خودکفایی سرمی‌دهند.

اگر رمقی بر دل اقتصاد کشور است، حاصل استقامت غیور مردانی‌ست که اگر پای درد و دل هر کدام بنشینی می‌توان یک تاریخ را ورق زد؛ از نوزاد چند روزه‌ای که هنوز پدر را ندیده تا چشمان بی‌رمق مادری که در انتظار فرزند به حسرت نشست و بانویی که نیمی از ماه باید بار زندگی را در فراق همسر به دوش بکشد یا کودکی که نیمه عمرش را به دور از پدر قد کشیده است.

صنعت که تعطیلی نمی‌شناسد، کار اقماری که شب و روز ندارد؛ فرقی نمی‌کند که در حفاری مشغول به کار باشی یا وقتت به استرس کار با مواد شیمیایی بگذرد، تفاوتی نمی‌کند که آن مهندس بهره‌بردار باشی یا در پی اکتشاف نفت بیابان را وجب به وجب طی کنی، اینجا همه نیروها یکدل و همراه هستند تا چرخ اقتصاد کشور بچرخد.

اینگونه است که می‌توان نگاشت هیچ قلم و تصویری نمی‌تواند سختی کار نفتی‌ها را نمایان کند و هیچ قدمی، یارای همراهی با گام‌های استوار این غیور مردان را به وقت آفتاب جنوب ندارد.

وقتی عشق به عملیات، سختی‎‌های مسیر را می‎‌کاهد

مهدی علی گل که ۱۷ سال از عمرش را در کار حفاری چاه گذرانده از مصائب این حرفه می‌گوید و معتقد است،  کسانی که وارد این حرفه می‌شوند باید روحیات سختکوشی داشته باشند تا در این حرفه فنی،  سخت و پیچیده تاب بیاورند.

وی با اشاره به سختی‌های کار اقماری ادامه می‎دهد: اقماری کار کردن آن هم در مدت زمان طولانی آسیب‌های جسمی و ذهنی برای فعالان این حرفه برجای خواهد گذاشت،  افزون بر آن سختی کار، دوری از خانواده،  استرس کار با مواد شیمیایی و ساعات کاری زیاد بر مصائب این حرفه می‌افزاید.

علی گل به همدلی میان همکاران در دکل‌های نفتی اشاره می‌کند و تنها عشق به این حرفه را عاملی برای نادیده گرفتن سختی‌های آن و گرمای طاقت‌فرسای هوا می‌داند.

به گفته رئیس ناحیه کل حفاری، کارکنان اقماری به دلیل الگوی شغلی ناچارند تا نیمی از ماه را به دور از خانواده بگذرانند و بیشترین لحظات عمرشان را در کنار این سازه‌های فولادی سخت به سر می‌رود،  بدین سبب پس از مدتی دچار فرسودگی شغلی می‌شوند و باید انگیزه شغلی در آن‌ها تقویت شود.

وی به عدم برگزاری آزمون استخدامی در این بخش از سال ۱۳۹۲ اشاره می‌کند و می‌افزاید: مردانی که در طرح اقماری مشغول به کارند، طبق الگوی این طرح ٢ هفته در محل کار حاضرند و ٢ هفته استراحت می کنند، شرایطی که برای بسیاری از آن‌ها قبل از ورود به این شغل حکم جاذبه را داشت، پس از مدتی تبدیل به جدی ترین دغدغه در زندگی‌شان می شود؛  ریزش نیروهای عملیاتی و اضافه شدن دکل‌های جدید به مناطق سبب شده تا افراد اغلب به صورت تک نفره مشغول به کار شوند که این امر مشکلات بسیاری را به وجود آورده است به طوری که می‌بایست این افراد در زمان استراحت نیز گوش به زنگ و آماده‌باش باشند.

سخت‌ترین تابستان تمام عمر کارگران

یکی دیگر از کارکنان نفتی که ۱۹ سال از عمرش را در صنعت پراقتدار نفت گذارنده از مصائب کارکردن در گرما می‌گوید: گرما و رطوبت می‌تواند جسم کارگر را به آوردگاه بیماری‌های مهلک تبدیل کند؛ زیرا سیستم ایمنی، کلیه، کبد، ریه، قلب و مغز تحت تأثیر قرار گرفته و دچار آسیب‌های جدی می‌شوند، گرمای جانکاه و طاقت فرسایی که تابستان امسان بر سر جنوب آوار شده؛ اگر با رطوبت بالا دم‌خور شود، علاوه بر بدن، روان را هم مانند یک ماده اسیدی می‌خورد و چنان آسیب‌هایی به فرد وارد می‌کند که اگر مورد رسیدگی واقع نشود فرد گرمازده شده از بین خواهد رفت.

وی با اشاره به ساعت کاری بالای کارکنان عملیاتی صنعت نفت و آسیب‌های ناشی از ایستادن طولانی مدت در معرض گرما ادامه می‌دهد: در حالی که ساعت کار نهادهای دولتی استان‌‌های گرمسیر در برخی از روزها ۴ ساعت و نیم و در بیشتر روزهای تابستان تا ۱ بعدازظهر است، نیروهای اقماری و کارگران شاغل در این صنعت تا پاسی از شب به صورت شیفتی کار می‌کنند و دم برنمی‌آوردند؛ در حالی که بدن آن‌ها تحت استرس گرمایی یکی از مهم‌ترین عناصر حیات جسم یعنی سدیم را از دست می‌دهد؛ بدین سبب می توان گفت، هوای گرم رطوبت‌دار نواحی جنوب که مناسب رسیدن میوه‌‌ درخت نخل است در چشم برهم زدنی بدن را به کوره‌ آتشین تبدیل می‌کند.

این حفار مرد جنوب می‌افزاید: آتش افروزی گرمای جنوب بر سر کارگران در فصل تابستان، واکنش‌های دقیق پزشکی ‌را می‌طلبد، برخی شرکت‌های دولتی تیم پزشکی معتمدی را در دکل‌ها مستقر کرده‌اند اما در کارگاه‌های کوچک و محیط‌های روباز دور از شهر؛ خبری از پزشک معتمد و نیروی امدادی نیست که حتی بتوانند پیکر بی‌جان نیروهای گرمازده را به سردخانه نزدیک‌ترین بیمارستان برساند و یا اقدامات ساده پزشکی را برای نجات جان او به کار گیرند.

وی ادامه می‌دهد: این روزها که گرمای طاقت‌فرسای مرداد ماه آرام آرام وارد محیط کار کارگران می‌شود، حفار مردان جنوب و نیروهای عملیاتی فعال در دکل‌ها ناچار به استفاده از ماسک و دستکش هستند، همین امر کار کردن را برای کارگران سخت‌تر از هر زمانی می‌کند.

سنگربانان خط مقدم جبهه اقتصاد مشغول کارند!

کوک‌کردن ساز اقتصاد کشور، دست‌رنج تلاش کارکنانی است که در خط مقدم تولید از جان و زندگی برای اقتدار و عزت کشور گذشته‌اند، این غیور مردان ۱۴ روز از ماه را با گرما و سرما، ریزگرد، عطش و دلتنگی  دست و پنجه نرم می‌کنند، اما هرگز واژه خستگی بر زبان جاری نمی‌سازند.

کارکنان اقماری، مردانی از جنس غیرتند که آرمان ایرانی سرافراز را در سر می‌پرورانند و در این مسیر حتی از بذل جان مضایقه ندارند، شاید این تنها دلیلی است که این همه سختی را تحمل می‌کنند، فصل مشترک همه این افراد « امید» است؛ امید به توسعه و تعالی صنعت نفت و خودکفایی مردم ایران.

غیور مردان اقماری، بی‌ادعا، پرتلاش و کم‌حرفند، آنان همچون روزهای مبارزه علیه رژیم ستم‌شاهی، جانشان را برای چرخاندن چرخ اقتصاد کشور در طبق اخلاص گذاشتند تا ایران اسلامی راه خودکفایی را در پیش گیرد و از وابستگی‌ها دور باشد.